Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ο φίλος μας ο Ζακ, η αδερφή μας η Zackie δολοφονήθηκε άγρια από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς στην οδό Γλάδστωνος μπροστά σε δεκάδες καλωδιωμένα φαντάσματα που δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν αυτή τη βαρβαρότητα.
Πέρασε ένας χρόνος με ψέματα, προσβολές και τυμβωρυχίες. Ο Ζακ, περήφανο μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, οροθετικός, genderqueer, drag queen, αντιφασίστας και μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δολοφονήθηκε από όλα αυτά που πολεμούσε όσο ζούσε. Από τον κοινωνικό εκφασισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τη θεσμική βία και την κοινωνική απάθεια. Πρώτα στην κοινωνική αρένα της Γλάδστωνος κι έπειτα στη μιντιακή αρένα.
Βγήκαμε από την πρώτη μέρα στο δρόμο για να εκφράσουμε την οργή και τη θλίψη μας για τη δολοφονία, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να ζούμε όπως θέλουμε, χωρίς φόβο και ντροπή. Γνωρίζουμε καλά ότι η πρόθεση των φορέων εξουσίας ήταν να χαθεί αυτή η απώλεια μέσα στη λάσπη και τη λήθη. Έκαναν ότι μπορούσαν για να συγκαλύψουν τις ευθύνες, να ενοχοποιήσουν και να στιγματίσουν το θύμα. Δεν τα κατάφεραν γιατί χιλιάδες άνθρωποι αντέδρασαν και δεν αποδέχτηκαν τη φρίκη ως «κανονικότητα». Το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης έγινε παγκόσμια καμπάνια, ένα αίτημα που παραμένει ανεκπλήρωτο αλλά ενεργό.
Ένα χρόνο μετά όλοι οι δολοφόνοι – αφεντικά και αστυνομικοί – κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητα σκορπούν το ρατσιστικό τους δηλητήριο εις βάρος του νεκρού αδερφού μας και του κινήματος αλληλεγγύης. Παρέα με το δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, τους βασανιστές του Βαγγέλη Γιακουμάκη, με τους γυναικοκτόνους, τους βιαστές, τους ναζί της εγκληματικής συμμορίας και τους θεσμικούς τους προστάτες προκαλούν τρόμο, ασχημαίνουν την πραγματικότητα και περιορίζουν τον ορίζοντα μας.
Την ίδια στιγμή η αστυνομική καταστολή οξύνεται με τη στρατιωτικοποίηση ολόκληρων περιοχών, τις εκκενώσεις αυτοοργανωμένων δομών, τις διώξεις εις βάρος προσφυγισσών/ων, τις σχεδόν καθημερινές μισογυνικές και ομοφοβικές επιθέσεις από άνδρες της Αστυνομίας σε υποκείμενα που δεν εκπληρώνουν το φαντασιακό της «αρρενωπότητας». Η πολιτική εξουσία απροκάλυπτα κλείνει το μάτι στην αστυνομική αυθαιρεσία και διογκώνει το μηχανισμό της ατιμωρησίας μέσω της φάμπρικας των ανέξοδων ΕΔΕ, όπως η ΕΔΕ για τη δολοφονία του Ζακ που ακόμα δεν έχει επικυρωθεί χάρη στις χυδαίες μεθοδεύσεις της νομικής εκπροσώπησης των αστυνομικών και με τη συνένοχη ανοχή της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας της Αστυνομίας.
Σ’ ένα περιβάλλον φασιστικών – ρατσιστικών επιθέσεων, έμφυλης βίας, διάχυτης ομοφοβίας και τρανσφοβίας, τοξικοφοβίας και κανιβαλισμού που μετράμε καθημερινά τραυματισμένα, βιασμένα, κακοποιημένα, εξοντωμένα σώματα γιατί αξιολογήθηκαν ως σώματα δίχως σημασία, είμαστε αποφασισμένα να δώσουμε λέξεις στην κραυγή μας, να μη ξεχάσουμε αυτά που μας πονάνε και να μη σταματήσουμε να κάνουμε φασαρία γι’ αυτά που μας καίνε. Θα αγωνιστούμε για να δικαιωθούν οι μνήμες των δολοφονημένων αδερφών μας, του Ζακ, του Παύλου, της Ελένης, του Πετρίτ και όλων αυτών που «δε χώρεσαν» στις πατριαρχικές και ρατσιστικές ιεραρχήσεις.
Ξέρουμε ότι ο δρόμος για την ισότητα είναι μακρύς και γεμάτος αγκάθια αλλά θα τον πάμε μέχρι τέλους.
«Με αγάπη και γκλίτερ», όπως μας έμαθε η Zackie, να ξορκίσουμε το θάνατο.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Προσυγκέντρωση στις 14:00 στη Γλάδστωνος. Θα ακολουθήσει πορεία προς το Σύνταγμα, και ενημέρωση – συζήτηση στην πλατεία Συντάγματος.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΚ/ΤΗ ZACKIE