Σήμερα, Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.) πραγματοποίησε στην Αίθουσα Μανώλης Αναγνωστάκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, ημερίδα εκδηλώσεων αφιερωμένη στην Διεθνή Ημέρα Τρανς Μνήμης. Στην ημερίδα παρευρέθηκε το μέλος μας Κατερίνα Πετρίδου. Παρακάτω μπορείτε να δείτε την ομιλία της:
Καλησπέρα σας,
Θα έλεγα ότι είναι χαρά μας που βρισκόμαστε εδώ μαζί σας σήμερα, όμως σήμερα δεν είναι μια μέρα χαράς αλλά μια μέρα προβληματισμού. Όλο και πιο συχνά ακούμε για αυτοκτονίες, κακοποιήσεις -ή ακόμα και δολοφονίες- τρανς ανθρώπων. Όλο και μεγαλώνει ο αριθμός των θυμάτων που είμαστε εδώ για να τιμήσουμε σήμερα. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ “Γιατί;”. Γιατί κάποιοι συνάνθρωποι μας έχουν λιγότερο δικαίωμα στη ζωή; Γιατί κάποιες ανθρώπινες ζωές αξίζουν λιγότερο; Γιατί κάποιες φωνές δεν αξίζουν να ακουστούν και κάποιες σκέψεις δεν αξίζουν για να εκφραστούν;
Το κράτος έχει αρχίσει σιγά σιγά να καταλαβαίνει ότι κρατάει ανθρώπους στο περιθώριο, που τους στερεί τα δικαιώματα και τους συμπεριφέρεται σαν φαντάσματα, σαν να μην υπάρχουν. Σήμερα ίσως βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ στη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, και για τη ρύθμιση των διαδικασιών γύρω από αυτήν. Αυτό είναι το πιο σημαντικό που μπορεί να γίνει για την τρανς κοινότητα στην περίοδο που διανύουμε. Ζωές θα ξανά γεννηθούν. Είναι ένα μεγάλο βήμα σε ένα μακρύ δρόμο.
Όμως ένας νόμος δεν μπορεί μόνος του να καταπολεμήσει το ρατσισμό και την μισαλλοδοξία, να εξαλείψει τις διακρίσεις στην εργασία, στο σύστημα παιδείας και γενικότερα στην καθημερινότητα. Χρειάζεται πάνω από όλα να αλλάξουμε και την νοοτροπία μας. Ένας νόμος δεν μπορεί να πλάσει συνειδήσεις, η παιδεία όμως μπορεί. Ένας εκπαιδευτικός που δεν είναι σωστά ενημερωμένος δεν μπορεί να βοηθήσει και να προστατεύσει ένα τρανς παιδί όσο καλή θέληση και αν έχει. Ένα τρανς παιδί που δεν είναι σωστά ενημερωμένο για αυτά τα θέματα δεν μπορεί πάντα να βρει μια ασφαλή και αναίμακτη διέξοδο. Αν οι αστυνομικές αρχές δεν είναι σωστά ενημερωμένες και κατάλληλα εκπαιδευμένες, το θύμα μπορεί να κακοποιηθεί ξανά. Η άγνοια σε τόσο σοβαρά ζητήματα μπορεί να επιφέρει κακοποίηση, πόνο και περιθωριοποίηση. Όσα νομοσχέδια και αν ψηφιστούν, αν δεν τα γνωρίζουμε και δεν τα εφαρμόζουμε είναι σαν να μην υπάρχουν.
Εδώ θα πρέπει να εστιάσουμε σαν οργανώσεις και σαν κοινότητα.
Θα πρέπει να δώσουμε τον λόγο σε αυτούς τους λιγότερο προνομιούχους ανθρώπους και να ακούσουμε προσεκτικά τα βιώματα, τα προβλήματα, τις ανησυχίες και τα όνειρά τους. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι έχουμε και τι δεν έχουν, τι τους στερήσαμε. Θα πρέπει να δούμε πέρα από το προνόμιό μας. Θα πρέπει να προβληματιστούμε από αυτά που δεν καταλαβαίνουμε, να ψάξουμε το γιατί και να μορφωθούμε. Μόνο τότε θα μπορούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο και να του εξηγήσουμε αυτό το γιατί. Μέσα από την εκπαίδευση του κόσμου θα έρθει η συνειδητοποίηση φέρνοντας μαζί της τον σεβασμό. Μέσα από την κινητοποίηση θα έρθει η ορατότητα.
Η ορατότητα θα φέρει ερωτήσεις τι οποίες όμως τώρα πια μπορούμε να απαντήσουμε, επειδή γνωρίζουμε, επειδή ακούσαμε.
Τι είναι το σεξ; τι είναι το φύλο; τι είναι η ταυτότητα; τι είναι η ζωή; Πώς είναι όταν έχω και όταν δεν έχω; Νομίζουμε ότι έχουμε δώσει απάντηση σε αυτά όμως στη πραγματικότητα τα έχουμε ξύσει μόνο επιφανειακά.